In nummer 43 van Tenachon, tijdschrift over de doorwerking van joodse wijsheid in de Europese cultuur schreef ik onlangs een bijdrage vanuit bijbels perspectief met de als titel De kracht van woorden . Kern van dit artikel is dat onze tong, ons spreken en schrijven zowel ten goede als ten kwade gebruikt kan worden.
Via bijgevoegde link https://www.basvandenberg.org/post_type=wpdmpro&p=322&preview=true
is het artikel te lezen en te bespreken.
Cocky Fortuin-van der Spek, mijn naaste collega in trainingen en cursussen spel en bibliodrama vanuit het werkverband De 7evende Hemel en ik hebben een artikel in het blad Education Sciences gepubliceerd. Het handelt over de vraag: Hoe leerlingen op basisscholen zich waardevolle culturele verhalen eigen maken en zodoende een eigen kijk op leven en samenleven in deze wereld ontwikkelen.
Wij denken dat dit artikel veel mensen kan aanspreken die interesse hebben in de vraag hoe nieuwe generaties ervaringswijsheid en levenswijsheid uit vorige generaties oppakken en ook zelf weer verrijken met hun eigen vragen, hun eigen verbeelding, hun ondernemingszin en hun zin in avontuur.
Klik HIER om het artikel te lezen.
Bas van den Berg
Situering en context
Onderstaand relaas is de verwerking van mijn deelname aan de Werkplaats Muzisch Onderzoek in het seizoen 2017-2018. De overkoepelende vraagstelling vanuit de Werkplaats Muzisch Onderzoek heb ik toegesneden op drie werkpraktijken waarin ik als inventieve professional werkzaam was en ben:
A
In mijn werkpraktijk als docent, lector en academic director aan de Marnix Academie in Utrecht, een beroepsopleiding voor leraren basisonderwijs (van 1-9-2004 tot 1-9-2018). In die praktijk heb ik in heel diverse contexten samen met collega’s zeer gevarieerde interactieve, inspirerende en inventieve vormen van dialogisch, speels, verbeeldingsrijk en kritisch leren, denken en communiceren ontwikkeld.
B
In mijn werkpraktijk als docent, ontwikkelaar verbonden aan Stichting PaRDeS, een netwerk van docenten, ontwikkelaars en onderzoekers die de brede joodse wijsheids-traditie vertolken en vertalen in geheel nieuwe contexten en situaties. Deze stichting is al sinds 1972 actief in Nederland en heeft geheel nieuwe dialogische en creatieve manieren van samen leren genereerd.
C
In mijn werkpraktijk als speldocent en trainer binnen Stichting de Zevende Hemel. In die stichting werken acht theologisch én kunstzinnig geschoolde professionals nauw samen in het creëren van speelse manieren om klassieke bronverhalen uit diverse levensbeschouwelijke tradities op dramatische, dansante en literaire wijze te onderzoeken om zo met elkaar tot nieuwe betekenisverlening te komen en tot levensoriëntatie voor deelnemers.
over de relatie mens, medemens, aarde en hemel
In dit artikel wil ik – als in een vingeroefening- nagaan hoe de relatie tussen mens, medemens, aarde en hemel is verbeeld en verwoord in de joodse, de christelijke, de boeddhistische en de humanistische traditie. Daarbij laat ik me inspireren door enkele kunstenaars, filosofen, dichters en theologen. We zullen zien dat bij het merendeel van joodse en christelijke religieuze denkers de relatie mens- God en mens- medemens alle aandacht krijgt, maar dat de relatie mens-aarde lang in de coulissen heeft gestaan. Die relatie wordt in de boeddhistische en humanistische verbeeldingen wel duidelijk verbeeld. Aangespoord door de verontwaardiging over de rücksichtslose wijze waarop wereldwijd bossen worden gekapt en dierensoorten worden uitgeroeid uit louter winstbejag, komt de bezinning op de relatie mens en aarde veel meer op scherp te staan in de afgelopen twintig jaar. Deze verhouding is, zo blijkt uit de literatuur, niet los te zien van de relatie mens-medemens. Daarbij kan dan ook opnieuw de vraag op tafel komen hoe de hemel, de Levensbron, betrokken wordt en is bij de wereldwijde worsteling om een nieuwe verhouding tussen mens, medemens, natuur en kosmos te leven en te denken.
In de jaren ’60 van de vorige eeuw schreef de godsdienstfilosoof en bijbelkenner Martin Buber zijn artikel $‘Abraham der Seher’$ (Abraham de ziener). Het artikel tekent Abraham als een profetisch figuur die bemiddelt tussen hemel en aarde. Buber leest heel precies. Hij laat tot in detail zien dat de compositie van de Abrahamverhalen een voorafschaduwing is van de geschiedenis van het volk Israel. De persoonlijke roeping van Abraham is een voorbode van de roeping van het volk. En zijn biografie is een vooruitloop op de geschiedenis van heel Israël. In dit artikel wil ik eerst enkele bijzondere trekken laten zien van de figuur van Abraham zoals die verschijnt in de verhalenkrans van de Thora. En daarna wil ik aan de hand van enkele fragmenten uit de brieven van Paulus van Tarsus (Tweede Testament) laten zien hoe hij Abraham ziet als een prototype voor zowel Joodse als niet-Joodse gelovigen in de vroegchristelijke gemeente. Het kernwoord in dit nummer is $‘emoenah’$ (vertrouwen, geloof). De $emoenah$ van Abraham heeft een spoor getrokken in de joodse, de christelijke en de islamitische gemeenschap.